Aile Hekimlerine Tüyolar FB grup ortak paylaşımıdır
(https://www.facebook.com/groups/948614738593888/)
DN:Okuduğumda kendi adıma çıkarımlarım oldu , hastanın yerine kendimi koydum veya okur iken kendinizi koyunuz , çıkarımlar kişiye göre değişecektir .Tıbbi yaklaşım yanında “sunum ” da önemli bizim meslekte arkadaşlar , klinik -cerrahi bir branşta iseniz..İyi hafta sonları
Bir kitaptan hasta gözünden ” Jinekoloğa ilk gidişimde bir hemşire beni muayene odasına aldı ve soyunmamı istedi.Verdiği kağıttan bir giysiyi giymemi ve doktorun beni hemen göreceğini söyledi.Şaşkınlık içinde kalmıştım.Soyunmadan önce doktoru görmem mümkün olamaz mıydı? Muayene masasında çıplak yatarken doktora kendimi yetenekli ve bilgili bir insan olarak nasıl tanıtabilirdim? Fakat muhtemelen kanserli olan bir belirti nedeniyle doktora geldiğim için söyleneni yaptım …Birkaç dakika sonra hemşire yanıma geldi ve “uzanın , doktor sizi şimdi görecek” dedi.söylenene yine uydum.Doktor muayene odasına girdi , kartımı okurken bana doğru başıyla selam verdi ve benimle hiç konuşmadan muayeneye başladı”(Fischer 1986, s2 )
Kendisi de hekim olan başka bir hasta ise meme kanseri geçirdiği sırada doktorlarıyla yaşadığı deneyimleri şöyle anlatmıştı.
“Onkologlar , radyasyon uzmanı onkologlar ve plastik cerrahlar..Bu hekimlerden hiçbiri benim istatistiksel bir rakam olmadığımı anlamadı.Benim hayatımdı söz konusu olan ve bütün alınan kararlar korkunçtu.Ben hala kanserimle boğuşurken onların eve gidip kendi yaşamlarına dönecek olmasına çok içerliyordum. Doktorlarım bana bir sürü bilgi verdi ama gerçek anlamda çok az ilgi gösterdi.Anestezi altındaki bir bedeni nasıl keseceklerini , ışının dozajını nasıl hesaplayacaklarını ve istatistiksel bilgi vermeyi çok iyi biliyorlardı ama neler hissettiğimi sormak konusunda başarısızdılar .Yeni anne olduğumu zar zor öğrenmişlerdi ve yaşadıklarımın kesinlikle ne kadar berbat bir deneyim olması gerektiğine asla değinmediler.Bırakın candan bir kucaklamayı hiçkimseden müşfik bir okşama bile görmedim .Belki de bunu yapmak için eğitilmemişlerdi.Muhtemelen bunu yapmak üzere eğitim almış da olabilirlerdi.Fakat benim ihtiyacım olan şeyin eğitimle bir ilgisi yoktu; bunu yapmak için insan olmak yeterdi.(Olmstead 1993 s.131)
